Aktywizacja uczniów

Today346
Yesterday991
This week1337
This month28303
Total1384612

 

Zapraszamy na nową stronę PSP 33: www.psp33.opole.pl 

-------------------------------------------------------------------------------------------

Wierszem i prozą - twórczość uczniów

Wierszem i prozą - twórczość uczniów

Warmia i Mazury…

Warmia i Mazury…                                                                 

Tu drzewa i chmury

śpiewają piosenkę

o cudach natury.

 

Są zwrotki uśpione

w głębinach jeziora,

śpiewają żaglówki,

gdy przyjdzie ich pora.

 

Czasami wiatr coś zanuci,

zielonej krainy oblicze zasmuci.

A Słońce refren uparcie powtarza,

że tylko tu takie lato się zdarza.

 

Klucze kormoranów i czapli gromada,

bocian rozgadany na dachu przysiada.

Turyści z ochotą na wędrówkę wyruszają,

ich łódki wesoło na falach się bujają.

 

Wokół pola, łąki, pagórki i lasy,

i miejsca pamiętające zamierzchłe czasy.

Są budowle warowne i wielkie pole bitwy,

słychać głos bielika i małej rybitwy.

 

Ta odwieczna kraina jezior tysiąca,

cudownych wschodów i zachodów słońca.

Przyciąga mnie do siebie,

jak magnes co roku.

I czuję się tutaj cudownie

o świcie i o zmroku.

( miejscowości: Stare Jabłonki, Grunwald)

 

Kacper Dmytrowski 3e

 

Dalszy świat

Dalszy świat                 Ewa Broll   kl. 3e

Spoglądam w górę
wydeptane szlaki
ludzie jak mrówki
jeden drugiego miażdży.


Wierzchołki szczytów jak ostrza,
po których wytrwale stąpamy,
ciemny puch przyćmiewa słońce
wszechobecny mrok


Dokoła las, drzew niezliczona mnogość
słucha naszych głośnych szeptów,
wszędzie latają stworzenia, 
nadając życie kolejnym.


W tafli wody mój wzrok się odbija,
głębia budzi we mnie podziw,
tajemnica przepełnia dolinę,
ukazuje siłę żywiołu.


W skale jakby dziewczyna znieruchomiała
z promienistą twarzą pozostała
bez czasu poczucia
z pięknem zapomnienia. 

 

 

Jezioro Turkusowe

Joanna Kulig kl. 3a

 

Jezioro Turkusowe

 

Turkusowe Jezioro niczym magiczne oko

zza gęstych rzęs świerków spoziera. 

Słońce nad nim wschodzi wysoko,

ukłony drzew dostojnie odbiera.

 

Tam niebo przegląda się w toni

szmaragdowych otchłani wód.

Wiatr niesforne fale wciąż goni,

las strzeże dostępu do wrót. 

 

Dumne ze swej nieprzeciętnej urody,

wtulone w sosnowego boru objęcia,

roztacza uroki błękitu wody,

zapamiętuje szemrane przez wiatr zaklęcia.

 

Jezioro niczym najpiękniejsza dama,

przybrana w szmaragdy, srebra i złota odcienie,

powraca nagle wspomnień cała panorama,

widoków wywołujących serca drżenie.